Wanneer je plannen maakt, dan moet je eigenlijk altijd ruimt houden voor het onverwachte. Er kan altijd iets gebeuren wat je plannen in de war gooit. En vorige week wat zo’n week dat mijn plannen in de war gegooid werden.
Eerlijk gezegd begon het al een week eerder. Sinds ik in december griep heb gehad, bleef ik het benauwd houden. Van de huisarts kreeg ik een doorverwijzing naar de longarts. Op dinsdag was het zo ver. Eerst een longfunctie test, daarna een longfoto en tenslotte een afspraak met de arts. De arts vermoede, net als ik zelf, dat het astma was. Maar om het zeker te weten, moest er eerst een histamine test gedaan worden.
Die test kon gelukkig de volgende dag al, maar schopte mijn planning voor die woensdag wel wat in de war. Bijstellen dus. Niet erg, maar ik moest wel het één en ander regelen om het voor elkaar te krijgen. Dat had ik er graag voor over aangezien ik het nu al zo’n drie maanden benauwd had. Daar moest wat aan veranderen.
Dus die woensdag weer naar het ziekenhuis. Heel leuk zoiets, om te kijken of je astma hebt gaan ze eerst zorgen dat je het benauwd krijgt. En dat lukte, de derde poging was het raak. (Heksen doen alles graag in drieën.) Mijn longfunctie daalde met meer dan 20%. Gelukkig kreeg ik meteen medicijnen toegediend waardoor het na een minuut of 5 á 10 al beter ging. Nu wachten op de officiële uitslag.
Een week later was de afspraak voor de uitslag. Maar voor het zover was, zat ik eerst nog geheel onverwacht in een ander deel van het ziekenhuis. Wanneer je bij de longarts door het raam kijkt, zie je de ingang van de huisartsenpost en laat ik daar nou net naar toe moeten op dinsdag.
Het eten was klaar, de tafel gedekt en ik ruimde nog wat op. Het kookgerei en een theeglas stonde nog op het aanrecht en dat moest even opgeruimd worden voor het eten, vond ik. Het glas heeft geen oor maar een sleeve die er wat moeilijk af gaat. Zoals altijd drukte ik het glas door de sleeve zodat ik hem er af kon halen toen mijn duim door de bodem schoot. Overal lag glas en in mijn duimen zaten drie sneeën. Weer bijstellen. Even naar de huisartsenpost om te kijken of er glas in de wonden zat en of er gehecht moest worden. Gelukkig viel het allemaal mee.
Op donderdag weer naar het ziekenhuis voor de uitslag van de histamine test en dat bracht de grootste bijstelling. De uitslag was ernstige allergische astma met hoesten. Dus twee pufjes mee naar huis en dagelijks twee keer inhaleren. En daar moet je wel even aandenken. Ik ben het nog niet vergeten, maar was wel een paar keer later dan zou moeten.
De medicijnen brengen ook een andere aanpassing met zich mee: heesheid. Mijn stem laat me momenteel behoorlijk in de steek. Volgens de arts hoort het bij het wennen aan de medicijnen. Ondertussen heb ik het momenteel dus niet alleen benauwd (medicijnen werken pas na een week of twee) en ben ik ook nog hees. Dat kost veel energie, heel veel energie. ’s Avonds ben ik dan ook uitgeput. Dat betekend dat ik leefwijze op dit moment ook moet bijstellen zodat ik ’s avonds niet te moet ben.
Volgende week moet het al een stuk beter zijn en daar gaan we dan maar voor. Na regen komt zonneschijn, dus ook aan dit komt een einde. Dan kan ik weer alles bijstellen.
Wat heb jij de laatste tijd bij gesteld?
Leef vanuit je hart.
Liefs,