Je hebt een afspraak en het is echt tijd om te gaan. Je hoofd zegt dat het goed is om te gaan, heel belangrijk. Je buik zegt echter; “Dom idee, niet gaan, niet goed”. Waar luister je naar? Wat is jouw wijze raadgever, je buik of je hoofd?
Mediteren doet veel voor je. Niet alleen maakt het je hoofd leeg, het brengt je ook in het hier en nu en het brengt je in verbinding met jezelf. Je krijgt de antwoorden op je vragen diep vanuit jezelf. Ook brengt mediteren je beter in verbinding met je diepere zelf, met je intuïtie, je buikgevoel.
Als kind ben je heel intuïtief. Alle beslissingen die een kind neemt, gaan puur op gevoel. Waar ze mee willen spelen, of ze iemand leuk vinden, waar ze heen willen, met alles gaan ze op hun buikgevoel af. Dat kan ook niet anders. Als kind heb je weinig levenservaring en zo geen vergelijkingsmateriaal. De meeste situaties zijn nieuw, dus vertrouw je op je gevoel om de juiste beslissing te nemen.
Wanneer je wat ouder wordt, leer je je hoofd te gebruiken. Dat gaat in kleine stappen, geleidelijk leer je op de rationele vermogen te varen. En als volwassenen neem je je beslissingen niet meer vanuit je buik, maar puur vanuit je hoofd.
En daar zit hem nou net de kneep. Rationeel kan je veel beslissingen goed praten, je kan waarschijnlijk wel duizend argumenten oplepelen waarom de beslissing goed is. Maar wanneer je gevoel zeg dat het niet goed is, dan kan je er maar beter naar luisteren.
Beslissingen die puur op de ratio genomen worden, waarbij het gevoel volledig genegeerd wordt, zullen op teleurstelling uitlopen. Echt waar. Wanneer je een baan bijvoorbeeld puur neemt om het goede salaris, de goede secundaire arbeidsvoorwaarden en de carrière kansen en daarbij je buikgevoel negeert, zal een baan zijn die niet bij je past. Een baan die zwaar is, (mentaal) veel van je vraagt en die je ongelukkig maakt.
Dit zorgt weer voor druk die leidt tot stress en uiteindelijk kan leiden tot een burn-out. En ja, ik spreek uit ervaring. Tot een burn-out is het nooit gekomen, maar tot werk situatie waarin ik mij zeer ongelukkig voelde wel. Dat heeft er mede toe geleid dat ik voor mezelf begonnen ben. Het kan natuurlijk ook zijn dat je buikgevoel eerst ja zegt tegen de baan en dat in de loop van de tijd dingen veranderen waardoor je buitgevoel ineens nee zegt.
Kortom, je buikgevoel moet je niet negeren. Je gevoel komt van diep van binnen in jou en het weet waar het over praat. Het is vaak niet rationeel goed te praten en meestal kom je er ook niet achter waarom je gevoel zegt dat het niet goed is. Maar vertrouw erop. Raadpleeg het bij belangrijke beslissingen, het zal nooit tegen je liegen. Je bent het namelijk zelf. En liegen tegen jezelf doe je alleen wanneer je op je ratio vaart. Echt waar.
Wanneer heb jij het laatste op je buikgevoel vertrouwt?
Leef vanuit je hart.
Liefs,
