Bam…auw! Dat ging minder soepel dan gedacht. En het is nog pijnlijk ook. Zal je altijd zien, gaat het beter, doe je weer iets waardoor je weer een stapje terug doet. Een pijnlijk stapje terug in dit geval.
Mijn dochter kwam gisteren bij me, ze was iets kwijt en ik moest helpen zoeken. Waarom ik? Omdat ik volgens haar alles kan vinden. Samen hingen we over haar speelgoed kist. We haalden alles eruit. Wat we zochten was nogal klein en kon dus makkelijk op de bodem liggen. Als laatste haalde ik het poppen bad vol klein grut eruit. Ik zette het bad naast me neer en ging op de grond zitten. En toen ging het mis.
Ik besloot op de grond te gaan zitten maar ik lette even niet op, was even niet voorzichtig. En bam, ik viel op mijn billen. Niet goed, mijn pijnlijke bil had eindelijk sprongen vooruit gemaakt en dit was een flinke stap terug. Als het er geen twee waren, zo pijnlijk als dit was. Terwijl ik het bad door spitten naar het verloren voorwerp van mijn dochter, dat we overigens niet gevonden hebben, begon ik me zorgen te maken over het opstaan.
Gelukkig viel dat mee en ook staan was minder pijnlijk dan verwacht. Alleen zitten…… Gistermiddag zijn we gaan wandelen in het bos en dat hielp. Maar vandaag zit ik veel stil en zitten doet zeer.
Eigen stomme schuld. Ik had bij de les moeten blijven en normaal moeten gaan zitten. Dan was me dit niet overkomen. Ik moet voorzichtig met mezelf zijn, geblesseerd of niet. Want als ik het niet doe, wie doet het dan?
En dat geld voor jou ook, wees voorzichtig met jezelf of je nu 18 bent of 80. Je bent het waard, je bent kostbaar en onvervangbaar. Er is er maar eentje zo fantastisch jij en daar moet je zuinig op zijn. Je hoeft nou ook weer niet op eieren te gaan lopen, maar uitkijken wat je doet kan geen kwaad. Doe wat je doet bewust, dan doe je het goed.
Liefs,
