Iedereen heeft ze en maar weinig mensen respecteren ze, grenzen. Je hebt verschillende soorten grenzen, er zijn mentale en fysieke grenzen. En er zijn mensen die hun grenzen opzoeken en ze verleggen. Er zijn ook mensen die hun grenzen stelselmatig overschrijden met alle gevolgen van dien. Deze week ga ik mijn grenzen opzoeken.
Sinds ik de diagnose astma heb gekregen, loop ik fysiek tegen nieuwe grenzen aan. Wanneer ik in huis de trappen oploop naar mijn werkkamer, ben ik bijvoorbeeld al buiten adem. En dat is heel lastig in een huis waar alles ongeveer op een andere verdieping zit.
Mijn astma is duidelijk nog niet onder controle. En dat kan ook nog niet in zo’n korte tijd. Maar ik ben nu wel op het punt dat ik wil gaan kijken naar wat er wel kan. Welke beweging kan ik wel doen zonder dat ik meteen buiten adem ben?
Dus ben ik vanochtend weer om 6 uur opgestaan. Ik heb mijn yoga mat uitgerold en heb de zonnegroet gedaan. Niet de hele uitgebreide, die is erg zwaar. Maar ik heb ook een verkorte versie tot mijn beschikking. Na deze zonnegroet twee keer te hebben gedaan, kon ik er zelfs nog een derde achter aan doen. Dat gaf een goed gevoel kan ik je zeggen!
Alle stramme spieren zijn weer opgerekt, de buikspieren hebben een kleine training gehad en mijn gevoel van welbehagen is weer een stukje gestegen. Want wanneer ik klaar ben met de zonnegroet, dan voel ik met goed. En dat gevoel probeer ik zo lang mogelijk vast te houden. Morgen weer proberen.
Nou helpt de maanstand van vandaag ook bij het doen slagen van je training. Het is vandaag volle maan en dan is niet alleen de maan vol energie, maar ook jij zit vol energie. En deze energie geeft kracht en zelfvertrouwen. Dat zorgt dat je training goed verloopt en misschien zelfs beter. Morgen zal de zonnegroet ook nog goed gaan, maar ik ben benieuwd hoe het over een week gaat wanneer de energie van de maan en daarmee ook mijn energie weer afneemt.
Ik ben ook al sinds begin februari niet meer in het bos geweest. Vorige week had ik het in mijn agenda staan en toen gooide een ziek kind roet in het eten. Die kan je moeilijk alleen thuis laten. Deze week moet het gewoon gebeuren, linksom of rechtsom. Wordt er weer een kind ziek, dan ga ik van het weekend maar.
Wandelen is ook een inspanning en ik wil weten hoe dat gaat. Hoelang kan ik wandelen zonder buiten adem te raken? Ga ik het benauwd krijgen wanneer ik wandel? Waar ligt de grens? Allemaal dingen waar ik achter wil komen deze week.
Ook mijn vermoeidheid door het steeds benauwd zijn, is een grens waar ik vooral aan het einde van de dag tegen aan loop. En dat is een grens waar ik niet over heen moet gaan. Het is ook geen grens die je kan verleggen. Deze week en de komende weken wil ik ook ontdekken welke invloed extra inspanning als een wandeling heeft op mijn vermoeidheid. Wandelen en de zonnegroet doen mag dan wel inspanning zijn, maar het is ook inspanning waar ik weer energie van krijg. Vooral wandelen in het bos laat mijn batterij echt op.
Deze week ga ik vooral mijn fysieke grenzen opzoeken om de komende tijd te gaan proberen om deze grenzen te verleggen. Zoek jij wel eens je grenzen op en ga je er dan overheen of probeer je ze te verleggen?
Leef vanuit je hart.
Liefs,
