Gisteren begon ik waarom in als heks in de kast bleef. Ik schreef over de gevolgen van de opkomst van het Christendom op het maatschappelijke beeld van heksen. Hoe de angst voor het onbekende uiteindelijk leidde tot de dood van vele vrouwen, maar ook mannen. Niet alleen vrouwen werden in die dagen beschuldigd van hekserij hoewel ze wel in de meerderheid waren.
In 1737 werd de wet tegen hekserij afgeschaft, maar dat veranderde het maatschappelijke beeld van heks niet. Nog steeds denken mensen bij een heks aan een boze toverkol die kinderen in de oven probeert te stoppen of de duivel aanbidt. Maar niets is minder waar.
Ik zal je uitleggen waarom. Ten eerste, om de duivel te aanbidden moet je geloven in de duivel. En dat doen we niet, we geloven noch in God en noch in de duivel. De een kan nu eenmaal niet zonder de ander, geloof je in God dan geloof je in de duivel. Wij geloven wel in goed en kwaad, in de dualiteit van de dingen, dat houdt alles in balans. Vrouwelijke energie is net zo belangrijk als mannelijk energie en tegenover moeder aarde staat vader zon. Alles hoort in balans te zijn, is de balans weg dan moet deze hersteld worden. We halen onze kracht uit de natuur, onze kennis heeft de heksenvervolging overleeft. De moderne heks volgt de oude natuur religie op haar eigen manier, maar de maan staat nog steeds centraal. De maan heeft namelijk grote invloed op onze planeet. Ze regelt onder andere eb en vloed.
Ten tweede zullen heksen nooit iemand kwaad doen. We leven namelijk volgens twee belangrijke wetten:
- Doe wat je wil, maar schaadt daarbij een ander niet
- Bedenk bij alles wat je doet, je krijgt het drie keer terug.
Bij alles wat we doen dragen we er zorg voor dat we niemand pijn doen, dat niemand verdrietig wordt of op een andere manier schade berokkend wordt. Valt iemand je lastig, dan spreek je geen vloek over hem / haar uit maar dan zorg je ervoor dan zijn / haar negatieve energie geen grip op je krijgt.
En wanneer je alles drie keer terug krijgt, dan ben je wel gek als je iemand kwaad doet. Dat betekend dat je hetzelfde kwaad ook drie keer terug krijgt. Je bent dus beter af wanneer je goed doet want dan krijg je ook drie keer goed terug.
En ondanks dat ik dit wist en ondanks dat ik ernaar leefde, bleef ik als heks in de kast. Ik vertelde het tegen niemand. Er speelde ook een soort wantrouwen mee, stond de persoon wel open voor mijn levensovertuiging? Ook de angst voor de confrontatie speelde me parten, de confrontatie bleef ik liever uit de weg. Ik bedoel, ik zat er niet op te wachten om voor gek verklaard te worden alleen omdat ik anders naar de wereld kijkt.
De reis naar wie ik nu ben duurde 7 jaar maar eindelijk ben ik waar ik moet zijn. Toen ik dit jaar voor mezelf begon werd mij steeds meer duidelijk en aan het einde van het jaar raakte alles in een stroomversnelling. Ineens wist ik precies wat ik wilde en waar ik voor stond. En nu ga ik het ook uitdragen. Mijn pentagram, met 1 punt naar boven, draag ik zichtbaar om mijn nek. Natuurlijk loop ik niet een ruimte binnen en roep “Hallo ik ben een heks”, dat mensen met een andere levensovertuiging ook niet. Maar wanneer je oplet, kan je het zien. Ik heb nu de kracht gevonden om mezelf te zijn en andere te laten zien wie ik ben. Ik durf de confrontatie nu aan, ik sta er nu open voor. Het is tijd om de wereld kennis te laten maken met de echte heks en de deur op te zetten voor het onbekende.
Ik ben een heks en ik ben er trots op .
Liefs,
