Mijn angst

Wat is mijn grootste angst? Welke angst gaat mij verder helpen als ik daar doorheen zou breken? Wat is het verhaal achter die angst? Vragen in het werkboek van Simone Levie’s Leadership Intensive van vanochtend. Daar kwam een heel verhaal uit dat ik nu met kloppend hard deel. Ik kijk hiermee mijn angst recht in de ogen.

Mijn grootste angst is dat ik er niet toe doe, dat niemand op me zit te wachten en niemand me wil zien. Het zit diep. Als kind had ik al het gevoel dat ik er niet toe deed. Op school werd ik gepest en thuis wisten mijn ouders niet hoe ze ermee om moesten gaan. Ik moest maar meer van me afbijten en daarmee was de kous af. Dus maakte ik me klein zodat ik niet gezien werd.  Wanneer ik met wel uitsprak, werd er voor mijn gevoel niet geluisterd. Dus zei ik maar niets meer, blijkbaar deed mijn mening er niet toe.

Omdat ik me weinig uitte, wist ik niet goed hoe ik moest doen. Daarom gebruikte ik vaak de verkeerde woorden of kwam het er gewoon verkeerd uit en werd ik weer niet begrepen. Gevolg was dat men boos op me werd. Dat was weer een bevestiging dat ik er niet toe deed.

In mijn eerste baan sprak ik me uit over de gang van zaken op het kantoor. De manier waarop was helemaal verkeerd en de boodschap kwam niet aan. Alsof ik niets was, werd ik letterlijk in een hoekje weggezet met werk beneden mijn niveau dat ik niet leuk vond. De mededeling was: “Ga met een glimlach achter je computer zitten en als dat je niet beval ga je maar weg.” En dat was natuurlijk wat ze wilden, dat ik wegging want ik was lastig omdat ik me uitsprak. Echter voor mij was het weer een bevestiging dat ik er niet toe deed.

Mijn ontslag bij mijn tweede baan was niets persoonlijks. Na een fusie met een ander bedrijf waren er te veel mensen en dus gingen er mensen uit die nog maar kort in dienst waren of waar er teveel van waren met dezelfde vaardigheden. Maar toch trek je het je aan, al is het onderbewust. Het was weer een bevestiging dat ik er niet toe deed, hoe irreëel ook.

Toch kwam er langzaam een kentering. Ik begon mezelf steeds meer op de eerste plaats te zetten, vooral op mijn werk. Mijn baas wilde altijd dat ik klusjes voor hem op knapte en die waren volgens hem altijd belangrijk. Volgens mij waren de andere dingen die ik moest doen ook belangrijk. Dus ik liet hem steeds vaker kiezen;  wanneer ik jouw klusje doe kan ik dit niet doen, wat is belangrijker? Zeg het maar. Daar had hij een hekel aan en dat ging ik merken in mijn jaarlijkse evaluatie en salaris verhoging. Jammer, maar ik was niet van plan mijn geluk en gezondheid voor hem op te geven.

Mijn grootste keuze voor mezelf tot nog toe, was de keuze om mijn eigen bedrijf te beginnen. Ik wilde de vrijheid om te zijn wie ik ben, te doen wat ik wil doen en om mijn eigen keuzes te maken. Baas zijn over mijn eigen tijd en de dingen te doen die ik belangrijk vindt. Dat heb ik nu, maar nog steeds is daar de angst dat ik er niet toe doe.

Maar ik kijk de angst nu recht in de ogen. Want hier zit mijn groei. Ik heb veel te vertellen en er zijn mensen die wel naar me willen luister, die mijn verhaal wel willen horen.

Ik heb grootse plannen en ik heb veel te vertellen. En ik ga het doen. Mijn angst zegt me dat ik op de goede weg zit.

Liefs,

 

Deze website maakt gebruik van Google Analytics cookies meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten