En toen zaten mijn kinderen weer thuis. Dit keer vanwege het weer en het kwam mij verdomd slecht uit. Niet nu!
Het begon gisteravond. Ouders op school begonnen via de diverse appgroepen paniek te zaaien. Vanochtend zou er code rood zijn omdat er ijzel werd verwacht. Het eerste bericht van school was dat de kinderen gewoon naar school konden komen om 8:30 uur. Ik blij naar bed, want met en drukke werkweek voor de boeg kon ik alle tijd die ik had goed gebruiken.
Vanochtend was daar helaas het bericht dat de school tot 12: 00 uur gesloten was. De kinderen werden om 12:00 uur met een volle buik op school verwacht. NEEE!!!! Daar ging mijn planning. Dat betekende een ochtend met kinderen die je storen omdat ze thuis zijn. En ook nog eens vroeg eten zodat mijn kinderen om 12:00 uur op school zijn.
En het erge was nog dat er om 08:00 uur helemaal geen gladheid was en ik mijn kinderen gewoon naar school had kunnen brengen. De regen kwam pas om 10:00 uur. En toen was het nog een klein beetje. Ons dak werd er spekglad van, maar daar hoefde ik niet op. De wegen waren om 10:30 nog goed begaanbaar.
Toch even op buienradar gekeken. Het echte slechte weer lijkt tussen 11:00 uur en 12:00 uur te komen. Lijkt, want de temperaturen stijgen inmiddels ook. Het kan dus twee kanten op; of mijn kinderen zijn vanmiddag op school of mijn kinderen zijn vanmiddag thuis omdat het ijzelt op het moment dat ze naar school moet.
Hoe dan ook, ik zal me moeten aanpassen. Ik heb geen keuze. En ik ben niet de enige die in deze situatie zit. Vele scholen in de gemeente hebben tot 12:00 uur hun deuren gesloten. Bovendien komt het in deze corona tijd vaker voor dat de situatie ineens verandert. Wat doe je dan?
Ten eerst diep ademen halen. Adem een paar keer diep in door je neus en weer uit via je mond. Daar wordt je rustig van en het maakt je hoofd helder. Boos of geïrriteerd blijven helpt de situatie niet, dus eerst kalmeren. Onverwachte situaties zorgen voor onrust, onrust in je lijf en in je omgeving. Het is belangrijk om dus eerst je lijf tot kalmte te brengen. Ik heb vanochtend zelfs gemediteerd om tot rust te komen.
Dan ga je de situatie inventariseren. Wie, wat, waar, hoe en wanneer. Wie is er aanwezig? Wat kan en wat niet? Waar kan je heen? Hoe kan je het vormgeven? Wanneer is het over, is er kans op verlenging? Het betrof mijn kinderen en ik. Als ik mijn kinderen vanochtend achter hun tablet laat, kan ik werken. Niet ideaal, maar soms is het niet anders. De robot stofzuiger rijdt door de woonkamer, dat betekend dat we met z’n drieën in mijn kantoor zitten. Ik achter mijn laptop, zij achter hun tablet dan kan ik nog een blog schrijven. In ieder geval tot 11:00 uur want dan moet er geluncht worden.
En dan kijk je wat wel kan. Je weet hoe de situatie is en hoeveel tijd je hebt. Kijk wat in die tijd past en ga gewoon aan de slag. Je zal merken dat wanneer jij de ruimte nodig hebt, je die ook echt krijgt. Wees realistisch en verwacht niet de hoofdprijs. Realiseer je dat alles wat lukt, mooi meegenomen is.
Wanneer je het zo bekijkt, is de situatie te overzien. Doordat ik geïrriteerd was, leek het allemaal veel erger dan dat het was. Eenmaal kalm, kon ik tot een oplossing komen die mij paste (en mijn kinderen ook). Zo kon ik toch dit blog schrijven.
Het betekende wel dat mijn blog later online stond en dat ik deze keer een foto moest lenen voor mijn blog. Ook zal ik vandaag niet al mijn werkzaamheden afkrijgen. Maar het is zo. Morgen weer een dag. Je kan er beter maar niet druk om maken, daar heb je alleen jezelf mee. Maak het zo aangenaam mogelijk voor jezelf, dan valt alles mee.
Leef vanuit je hart.
Liefs,