Er waren minder dan 10 minuten tot het einde van mijn werkdag en toch wilde mijn leidinggevende nog even een functioneringsgesprek met mij doen. Hij wist dat ik als borstvoeding gevende moeder op tijd weg moest omdat ik mijn kind moest voeden. En volledig bewust van het feit dat er weinig tijd was, begon hij het gesprek. Het was een eenzijdig gesprek waarin ik de mededeling kreeg dat ik en mijn mening er niet meer toe deden. Ik was nu moeder en werkte parttime dus telde ik niet meer mee.
Het feit dat ik meer vakkennis en meer kennis van het bedrijf had dan mijn collega, maakte niet uit. Zij werkte fulltime en ik parttime en daarmee was de kous af. Hij stond op en ging weg, mij verbouwereerd achterlatend. Andere werkende moeders binnen het bedrijf hadden me al gewaarschuwd; zodra je moeder bent, ben je lastig en tel je niet meer mee. Maar dat het op zo’n manier aan je medegedeeld werd, had ik niet verwacht.
Vandaag is het Wereldmeisjesdag. De dag waarop er extra aandacht gevraagd wordt voor bewustwording van genderongelijkheid. In ontwikkelingslanden is het nog slecht gesteld met de ontwikkeling en de kansen van meisjes. Maar ook hier in Nederland kunnen we er nog steeds wat van.
Op de werkvloer worden vrouwen vaak nog steeds niet voor vol aangezien. Ik heb het bij twee verschillende bedrijven aan den lijve ondervonden. Minder betaald krijgen dan een man in dezelfde functie, niet voor vol worden aangezien en je mening die niet op waarde geschat wordt. Of je kennis van zaken die er niet toe doen.
Mijn afdelingshoofd begon op zijn eerste dag al meteen verkeerd: jij bent mijn secretaresse zei hij. Nee, zei ik, ik ben webmaster. We zijn dan ook niet op goede voet uit elkaar gegaan toen hij uiteindelijk met pensioen ging. Ik kwam te veel voor mezelf op en dat kon hij niet waarderen.
Als persoon bleef ik me ontwikkelen en kwam ik er steeds meer achter dat ik bepaalde dingen niet hoefde te slikken. Tijdens mijn heksenopleiding werden mijn ogen nog meer geopend. Wat er op mijn werk gebeurde was niet goed. En hoe meer ik de kracht van de natuur en het leven met de maan ging ervaren, hoe meer ik mij gesterkt voelde. Ik liet mijn leidinggevende dan ook keer op keer blijken dat ik het niet met hem eens was. Je werk goed doen is belangrijk, maar je eigen welzijn nog meer!
Nu ik mijn werk en leven indeel met het ritme van de maan, groei ik persoonlijk enorm. In het laatste jaar ben ik steeds meer tot mijn eigen ik gekomen. Ik weet steeds wat ik belangrijk vind en wat niet. Vrouwen hun kracht laten ervaren, is een van mijn doelstellingen geworden en misschien wel de doelstelling. Want niet alleen in ontwikkelingslanden, maar ook in ons eigen koude kikkerlandje zijn er nog teveel vrouwen die niet weten wat ze waard zijn. Vrouwen die denken dat het nou eenmaal zo is en dat het niet anders kan. Die gewoon niet zien wat ze te bieden hebben.
Leven volgens de cyclus van de maan en de natuur is één van de dingen die mij daar enorm in gesterkt heeft. Het brengt je namelijk dichter bij je gevoel en je eigen zijn. Het laat je alles dieper ervaren en geeft je een gevoel van verbintenis. Het is een mooie stap om in je kracht te komen, te groeien en te gaan stralen en te laten zien wie je bent. Ga het ook ervaren en schrijf je in voor de online maanviering van november. Ga groeien en wordt een betere en krachtigere versie van jezelf!
Liefs,
